ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Μετά από κάμποσες αναβολές,τελικά ξεκινήσαμε οι τρεις μας για ένα ταξίδι που περιμέναμε πως και πως,εκμεταλλευόμενοι και την αργία(για μερικούς,εγώ πήρα άδεια) του Αγ.Πνεύματος.

Προορισμός:Βέροια,Νάουσα,Έδεσσα,Φλώρινα,Καστοριά!!


Αφού η τελευταία καινούργια μας φωτογραφική μηχανή επέζησε στα χέρια μας μόλις δύο εβδομάδες,αποφασίσαμε να γυρίσουμε στον παλιό παραδοσιακό τρόπο,τα φιλμ.Βγάλαμε 5 φιλμ φωτογραφίες,περιμένω την εμφάνιση τους να δω αν βγήκαν καλές.Ωστόσο ας ταξιδέψουμε μέσα από τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Βασίλης από το κινητό του.

Περιττό να πω,πως τα μέρη που επισκεφτήκαμε είναι ΥΠΈΡΟΧΑ!!!
Κάθε πόλη είχε τις δικές της ομορφιές.

Πρώτη στάση η γλυκιά Βέροια,με το παραδοσιακό ραβανί της να μας γλυκάνει.Χαλαρώσαμε στην πλατεία της Ελιάς πίνοντας καφέ,απολαύσαμε τη θέα του κάμπου που απλωνόταν μπροστά μας και έπειτα αφού δοκιμάσαμε γλυκιές λιχουδιές περιπλανηθήκαμε στα στενάκια με τα πολλά καφέ και bar.Μία μικρή στάση στο Βήμα του Αποστόλου Παύλου και φύγαμε για την παναγία Σουμελά,η οποία συγκεντρώνει πάρα πολύ κόσμο τον Δεκαπενταύγουστο,αλλά εμείς την βρήκαμε ήσυχη
(Παρεπιμπτόντως να δώ την ταινία Δεκαπενταύγουστος,που τόσο αγαπώ και έχει γυριστεί και στη Σουμελά).

Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο καταπράσινο Αγ.Νικόλαο Νάουσας,όπου λατρέψαμε.Δυστυχώς ο Φραγκισκάκος είχε βγει νοκ άουτ και δεν χάρηκε παιχνίδι στο καταπράσινο τοπίο(υπάρχει αρκετό γκαζόν,όπου έπαιζαν πολλά παιδιά,αλλά δεν φαίνεται στις φωτογραφίες) δίπλα στα ποταμάκια και τα γεφυράκια.

Στην περιοχή υπάρχει ένα ξενοδοχείο και αρκετά εστιατόρια-καφέ,όπου βέβαια λόγω καιρού,ώρας δεν ήταν όλα ανοιχτά.Όμως εμείς φάγαμε υπέροχα!Ένας φίλος μας, είχε προτείνει να μείνουμε στο ξενοδοχείο εκεί,όμως με έπιασε κατάθλιψη,γιατί βράδιασε και είχε πολύ ησυχία,έτσι κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης,στο δρόμο με τις καφετέριες και με το καλύτερο ξενοδοχείο της εκδρομής μας.Α,δεν σας είπα το ωραίο της όλης εκδρομής ήταν,ότι δεν είχαμε κλείσει κανένα ξενοδοχείο εκ των προτέρων,όπου μας έβγαζε ο δρόμος μας,εκεί μέναμε...περιπέτεια.Μπροστά από το δρόμο με τις καφετέριες,υπήρχε και ένας μεγάλος κήπος-μπαλκόνι,όπου από κάτω έβλεπες το καταπράσινο τοπίο!
Την επόμενη ημέρα μετά το πρωινό φύγαμε για Έδεσσα.Μια μαγεμένη πόλη!!!
Πρώτη στάση ο ψηλός βράχος,ένα μέρος όπου μπορείς να θαυμάσεις το καταπράσινο τοπίο από ψηλά και να πιεις και καφέ.

Θαυμάσαμε τη θέα και πήραμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από τον ευγενικότατο ιδιοκτήτη της καφετέριας και έναν καφέ στο χέρι,οι καταρράκτες μας περίμεναν!!

Νομίζω ότι μαγευτήκαμε οικογενειακώς από τους καταρράκτες.Ενώ το να στέκεσαι πίσω από τον καταρράκτη είναι μοναδική εμπειρία.

Το πάρκο με τους καταρράκτες οδηγεί στην συνοικία Βαρόσι,όπου μπορείς να χαθείς στα πέτρινα σοκάκια της και να θαυμάσεις μερικά σπίτια άλλης εποχής.

Γενικά η πόλη έχει το υγρό στοιχείο μέσα της.Ποταμάκια,γεφυράκια..Ενώ δίπλα στη μεγάλη πλατεία είναι οι μικροί καταρράκτες,που είναι μαγευτικοί και φωτισμένοι το βράδυ.Υπάρχουν όμορφοι πεζόδρομοι με καφέ,bar ότι πρέπει για περπάτημα.

Κοντά στην Έδεσσα είναι τα Λουτρά Πόζαρ ή Λουτρά Αριδαίας.Τα νερά είναι ιαματικά και η περιοχή συγκεντρώνει πολύ κόσμο και αν και η διαδρομή ήταν όμορφη,δεν εντυπωσιαστήκαμε.Ίσως έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είχε πολύ κόσμο,οπότε ήταν δύσκολο να κάνουμε μία βουτιά στα νερά.

Ο Βασίλης είχε δει στο internet ως αξιοθέατα της πόλης και τον όμορφο σιδηροδρομικό σταθμό,βγαλμένο από άλλη εποχή να μας θυμίζει τις παλιές ελληνικές ταινίες.Οπότε καταλήξαμε πλάι του να τρώμε και έπειτα αφού αποφασίσαμε πως δεν θα προχωρούσαμε παραπέρα,ψάξαμε για ξενοδοχείο.
Αρχικά στο πρόγραμμα ήταν να επισκεφτούμε και το παραδοσιακό χωριό Αγ.Αθανάσιος,αλλά λόγω κούρασης και λόγω του ότι μερικοί ντόπιοι μας αποθάρρυναν λέγοντας μας πως είναι μόνο για φαγητό,αλλά δεν ξέρανε αν θα ήταν ανοιχτά τέτοια εποχή κτλ,δεν τον επισκεφτήκαμε.
Την επόμενη ημέρα πάλι  πρωινό και ξεκινάμε.
Αφού περιπλανηθήκαμε γύρω από τη λίμνη Βεγορίτιδα (όπου είδαμε και τις ταμπέλες για Αγ.Αθανάσιο),

κάναμε μία στάση στον Άγιο Παντελεήμονα για να προμηθευτούμε λιχουδιές με πιπεριές,μικρή στάση Αμύνταιο και ανηφορίζουμε προς Νυμφαίο.Ο Βασίλης δεν έβγαλε πολλές φωτογραφίες με το κινητό του και δεν μπορείτε να δείτε όλην την ομορφιά του τοπίου!!
Καταπράσινο τοπίο,πετρόχτιστο χωριό,καταπράσινα βουνά γύρω,γύρω,υπέροχο!!

Και φυσικά το Νυμφαίο δεν είναι μόνο ένα καταπράσινο,παραδοσιακό χωριό,αλλά εδώ εδρεύει και ο "Αρκτούρος",η οργάνωση που δραστηριοποιείτε για την προστασία των αρκούδων.Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το χώρο και να παρακολουθήσετε την ξενάγηση.Θα μάθετε πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα!Έπειτα θα περπατήσετε σε καταπράσινα δρομάκια έως το καταφύγιο,από όπου θα σας ξεναγήσουν σε ένα μικρό μέρος του καταφυγίου,που αν είστε τυχεροί θα δείτε κάποια αρκούδα να περιπλανιέται(εμείς είδαμε δύο).

Στο Νυμφαίο φάγαμε κιόλας και έτσι φύγαμε αργοπορημένοι,γιατί το πρόγραμμα της ημέρας ήταν να δούμε την Φλώρινα,με το ζωολογικό κήπο της,να περιπλανηθούμε στις Πρέσπες και να καταλήξουμε Καστοριά για διανυκτέρευση.Οι αποστάσεις δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες,αλλά λίγο από εδώ,λίγο από εκεί περνάει η ώρα.Όταν φτάσαμε Φλώρινα ήταν ήδη σχεδόν 6 η ώρα,ο Φραγκισκάκος κοιμόταν του καλού καιρού και τελικά είπαμε να παραλείψουμε τον ζωολογικό κήπο,οπότε αρκεστήκαμε σε μία βόλτα στην Φλώρινα με το καταπράσινο βουνό και το μεγάλο σταυρό  που δεσπόζει από πάνω της.Επόμενη στάση οι ήσυχες Πρέσπες.Κάναμε μία γρήγορη περασάδα στον Άγιο Γερμανό,όπου όλοι λέγανε ότι είναι  πολύ ωραίο χωριό,αλλά εμείς μετά το Νυμφαίο,δεν εντυπωσιαστήκαμε και
φτάσαμε στην μικρή Πρέσπα με τον Άγιο Αχίλλειο.Περπατήσαμε κανένα 10΄ πάνω σε μία ξύλινη γέφυρα και φτάσαμε απέναντι στο νησάκι,όπου υπάρχει μία ταβέρνα-ξενοδοχείο και μία εκκλησία.
Περάσαμε τη γεφυρούλα όλοι μαζί με τον αγουροξυπνημένο Φραγκισκάκο,απολαμβάνοντας
τα χρώματα του τοπίου και την ηρεμία της λίμνης,καθώς η μέρα έφτανε στο τέλος της.Τις όχθες της μεγάλης Πρέσπας τις χαρήκαμε στο χωριό Ψαράδες.

Ζήλεψα την γαλήνη του τοπίου και αν δεν είχαμε διαδρομή 1 1/2 ώρας έως την Καστοριά,θα ήθελα πολύ να καθίσουμε για ένα τσιμπολόγημα και χαλάρωση,όμως η ώρα ήταν ήδη 9.
Στην Καστοριά φτάσαμε 11 παρά  και αφού παρατηρούσαμε στην διαδρομή τις ταμπέλες που λένε προσοχή για αρκούδες στα επόμενα 7 ή 3 ή 10 χιλιόμετρα.Από ότι μας είπαν στον "Αρκτούρο",η κατασκευή της Εγνατίας είχε ως αποτέλεσμα να κοπεί στη μέση ο χώρος, όπου κινούνται οι αρκούδες και έτσι να έχουν προκληθεί πολλά ατυχήματα.Είχαν ληφθεί αποφάσεις για λήψη πολλών μέτρων,αλλά τελικά λίγα έγιναν.Οι πινακίδες προειδοποίησης ήταν ένα από αυτά.Επίσης οι αρκούδες έχουν κινητικότητα αργά το βράδυ ή νωρίς το πρωί,έτσι όταν είδαμε τις ταμπέλες,είχαμε τα μάτια μας δεκατέσσερα,μην δούμε καμιά αρκουδίτσα να θέλει να περάσει το δρόμο.

Η μαγεία της λίμνης της Καστοριάς,μας καλημέρισε το επόμενο πρωί.

 Όταν πας στην Καστοριά επιβάλλεται να κάνεις τουλάχιστον τον μικρό γύρο της λίμνης.Συνεχίζεις τον δρόμο και αφού τελειώσουν οι καφετέριες,θα βρεις το σπήλαιο του δράκου,

αν θες να θαυμάσεις μερικούς σταλαγμίτες και σταλακτίτες.Η βόλτα σου θα σε περάσει από το γραφικό μοναστήρι της Μαυριώτισσας και αφού συνεχίσεις την βόλτα σου στο καταπράσινο δρομάκι,με την λίμνη στο πλάι,θα καταλήξεις σε μία άλλη πλευρά της λίμνης που έχει μερικά ακόμα μαγαζιά για φαγητό και καφέ.Σε αυτόν τον γύρο της λίμνης θα βρεις ταμπέλα για Άγιο Αθανάσιο και προφήτη Ηλία,για να θαυμάσεις την ομορφιά της πόλης από ψηλά.Στον προφήτη Ηλία ,μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου με την Καστοριά να είναι στα πόδια σου,ενώ υπάρχει και μία παιδική χαρά και μερικά παγόνια.

Υπάρχει και ο μεγάλος γύρος της λίμνης,όπου δεν είναι τόσο όμορφος γιατί δεν έχεις τη λίμνη δίπλα σου.Αρχίζοντας όμως τον μεγάλο γύρο,στο χωριό Δισπηλιό,υπάρχει ένας προϊστορικός οικισμός που μπορείς να επισκεφτείς,είναι ο Λιμναίος οικισμός.Μπαίνοντας υπάρχει ένας πολύ μεγάλος χώρος με γκαζόν,όπου τα μικρά θα ευχαριστηθούν τρέξιμο και στην μία πλευρά υπάρχουν ξύλινες γεφυρούλες,λίμνη με καλαμιές και 5-6 σπιτάκια.Τα σπίτια είναι φτιαγμένα από ξύλα,κλαδιά δέντρων και πηλό.Μέσα σε μερικά υπάρχουν αντίγραφα αντικειμένων της τότε εποχής και αγάλματα ανθρώπων.Είναι μία αναπαράσταση της ζωής των Λιμνίων 5500 χρόνια π.Χ.Η ξενάγηση που γίνεται είναι πολύ ενδιαφέρουσα για μικρούς και μεγάλους.Δεν ξέρω γιατί όλο αυτό εμένα μου θύμισε τους flinstoouns,οπότε είπα στον Φραγκισκάκο,όταν γυρίσουμε στην Αθήνα θα δούμε μαζί flinstoouns.

Στο διπλανό χωριό Μαυροχώρι,υπάρχει μουσείο κέρινων ομοιωμάτων,

 αλλά λόγω κούρασης και απαίτησης Φραγκισκάκου για φαγητό,δεν επισκεφτήκαμε το εσωτερικό του.Τέλος,υπάρχει και μουσείο απολιθωμένου δάσους,που επίσης δεν επισκεφτήκαμε.

Απογευματάκι χαλαρώσαμε χαζεύοντας την πόλη από ψηλά πριν τελικά πάρουμε το δρόμο για Λάρισα,για να περάσουμε εκεί το τελευταίο βράδυ της εκδρομής μας,πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι.

Σε αυτήν την εκδρομή μαγευτήκαμε από τις ομορφιές  της Βόρειας Ελλάδας και όσοι μένετε προς τα πάνω είστε πολύ,πολύ τυχεροί!!!Δεν ξέρω ποιο μέρος είναι πιο όμορφο από το άλλο,αυτό που ξέρω είναι πως όλοι μας στην επιστροφή κάναμε μια ευχή:Να άρχιζε πάλι η εκδρομή μας από την αρχή...!!!

Και κάπως έτσι με τόση ομορφιά ,αλλά και με μία θλίψη,γιατί κάτι που περιμέναμε πως και πως έφτασε στο τέλος του,ξεκίνησε ο μήνας μας.

Εύχομαι σε όλους ,καλό,φωτεινό,ξέγνοιαστο μήνα,το καλοκαίρι είναι εδώ ή μάλλον εδώ γύρω!!!