ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Κυριακή,ημέρα των ερωτευμένων,είχαμε γυρίσει από το πρωινό μάθημα κρητικών χορών του Φραγκισκάκου και το φαγητό ήδη ψηνόταν.Συγκεκριμένα σχέδια δεν υπήρχαν και ο ήλιος αν και έπαιζε κρυφτό με μερικά συννεφάκια,ήταν εκεί και η μέρα ζεστή σε καλούσε για βόλτες!Έτσι σκέφτηκα να πάμε για πικ νικ στον Βοτανικό Κήπο, είχα διαβάσει ότι πρόσφατα άνοιξε καφετέρια εκεί,οπότε θα μπορούσαμε να πιούμε και ένα καφεδάκι μετά το πικ νικ μας.Είχαμε πολύ καιρό να πάμε ,ο Φραγκισκάκος δεν θυμόταν το προηγούμενο μας πικ νικ και ενθουσιάστηκε!!


Kάποιος έβγαλε παπουτσάκια(δηλαδή όλοι βγάλαμε).

Και έκατσε αναπαυτικά στην κουβέρτα του πικ νικ,έφαγε,απόλαυσε το περιβάλλον γύρω του,ενώ όταν ξάπλωσε, δεν ήθελε να σταματήσει να χαζεύει τον ουρανό.

Το πικ νικ μας ήταν λίγο γρήγορο,γιατί αργήσαμε και ο κήπος το Σαββατοκύριακο κλείνει στις 3,όμως το ευχαριστηθήκαμε, αλλά πιο πολύ ευχαριστηθήκαμε μετά τον καφέ.Ο Φραγκισκάκος μας δεν σταμάτησε να παίζει,να χαμογελάει,να κάνει καινούργιους φίλους.Δίπλα μας η Ιερά Οδός,όμως εμείς βρισκόμασταν σε έναν άλλον κόσμο,μίλια μακριά,σε μία εξοχή και έπειτα στη γειτονιά της γιαγιάς μου (αχ γιαγιά από τότε που έφυγες σε σκέφτομαι συχνά) στα Χανιά,όπου θυμάμαι τον εαυτό μου, τα καλοκαίρια να παίζει κρυφτό και κυνηγητό, μήλα με τα παιδιά της γειτονιάς, ότι έκανε σήμερα ο Φραγκισκάκος μου με τους μικρούς του φίλους.Για πάνω από 3 ώρες, απολάμβανα τις μικρές στιγμές της ζωής ,της ευτυχίας...γιατί δε χρειάζομαι πολλά για να είμαι ευτυχισμένη ,ένα χαμόγελο από τον Φραγκισκάκο μας, μια αγκαλιά από το έτερον ήμισυ, ένα καλό βιβλίο, ένα ταξιδιάρικο τραγούδι...γιατί είναι η ζωή μικρές στιγμές και τίποτα άλλο...

Πήρα σοκολάτα bitter και για πλάκα λέγαμε με τον Βασίλη,να είναι σαν της Φλωρεντίας,που ήταν πηχτή και τέλεια!!Και τελικά,αν και μικρή,ήταν πηχτή και τέλεια,στο τέλος χρησιμοποίησα και κουταλάκι!(Την δεύτερη φορά που πήγαμε η σοκολάτα δεν είχε καμιά σχέση με την πρώτη,οπότε μάλλον είναι σε ποια ημέρα θα πέσετε).

Τσουλήθρα,τραμπάλα και κούνιες τιμήσαμε δεόντως.

Τελικά μας βρήκε το βράδυ.Ο νεαρός που ρωτήσαμε είπε πως κλείνουν γύρω στις 5-5:30,αλλά εμείς φύγαμε στις 6:30 και ήταν ακόμα 2-3 παρέες.Τώρα που καλοκαιριάζει σιγά,σιγά(μεγαλώνουν οι ημέρες σιγά,σιγά),υποθέτω θα μένει ανοιχτά έως αργά.

Και ο εσωτερικός χώρος μικρός, αλλά όμορφος.

Αν βρεθείτε κάποια στιγμή εδώ, κοιτάξτε γύρω σας, ίσως είμαστε και εμείς εκεί...υποσχεθήκαμε ότι θα πηγαίνουμε όσο γίνεται πιο συχνά για πικ νικ και έπειτα καφέ,χαλάρωση,παιχνίδι!!!

Και μην ξεχνάτε...είναι η ζωή μικρές στιγμές και τίποτα άλλο...Καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο!!!