Δευτέρα μεσημέρι (χτες),μόλις είχαμε φύγει από το παίδων και περπάταγα με τον Φραγκισκάκο μου στο καρότσι. Ένας, όχι και τόσο μεγάλος, κύριος που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση,μου λέει περνώντας από δίπλα μου"Πού πας;Κρυώνει ο μικρός",με ύφος άμυαλη μάνα για να πας να κάνεις shopping ή να χαζολογήσεις έξω,έβγαλες τον μικρό στο ξέσβουρο.Παρεπιμπτόντως χτες δεν έκανε τόσο κρύο στην Αθήνα και ο Φραγκισκάκος μου ήταν καλά ντυμένος.Με ενόχλησε,γιατί ένας άγνωστος επενέβαινε στη ζωή μου,μου έλεγε την γνώμη του χωρίς καν να τον ξέρω,χωρίς καν να με ξέρει και χωρίς να γνωρίζει γιατί,τι και πως.
Η πραγματικότητα είναι ότι είχαμε προγραμματισμένο ραντεβού για τα συνηθισμένα μας στο παίδων.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο μπαμπάς μας,δεν μπορούσε να μας πάει αφού νέος στην καινούργια δουλειά και με άλλο προγραμματισμένο ιατρικό ραντεβού την επόμενη Δευτέρα,που θα πάει αυτός τον Φραγκισκάκο μας.
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν είχα καμία όρεξη να αφήσω τον αχνιστό μου καφεδάκο δίπλα στο δέντρο με τα φωτάκια και "Toν υπέροχο Γκάτσμπυ" στη μέση(παρεπιμπτόντως πολλή καλή ταινία,να τη δείτε) και να τρέχω στο Παίδων,αλλά ήταν άλλο ένα πρέπει.
Η πραγματικότητα είναι ότι λίγο να είχα τα ψυχολογικά μου, αυτή η απλή,ανούσια κουβέντα από έναν άγνωστο θα με γέμιζε με περισσότερες αμφιβολίες,με περισσότερες τύψεις.
Άραγε,αν με συναντούσε αυτός ο κύριος στην παιδική χαρά,με τον Φραγκισκάκο μου,θα μου έλεγε τα ίδια;
Σίγουρα όλοι έχουμε άποψη για ότι συμβαίνει γύρω μας,αλλά καλό θα είναι να την κρατάμε για τον εαυτό μας.Σίγουρα και εγώ έχω πει την γνώμη μου σε κάποιον(όχι σε άγνωστο),τόσο αβίαστα,απερίσκεπτα,αλλά προσπαθώ να μην το κάνω,ειδικά σε θέματα που έχουν σχέση με τα παιδιά.Γιατί τελικά,κάθε γονιός ξέρει τι είναι σωστό για το παιδί του(εκτός από κάποιες ακραίες περιπτώσεις).
Επομένως, μην κρίνουμε τόσο αβίαστα κάποιον....Απλά μην φυτρώνουμε εκεί που δεν μας σπέρνουν!
